Бер көнне Гөлназ апа белән Илдар абый Хәким бабайларына кунакка кайтты. Хәким бабай – гомерен китапка багышлаган, акыллы, тәртипле, мәрхәмәтле кеше. Инде унынчы ел ялгыз яши – мәрхүмә карчыгы Гөлҗиһан апаны һаман сагынып искә ала. Әмма төшенкелеккә бирелми, бакчасын тәртиптә, йортын чиста тота, оныкларын җылылык белән каршы ала.
Иртә яздан кара көзгәчә Хәким бабай дачада – түтәл казый, орлык чәчә, уңыш җыя. Оныклары килсә, аларга да шөгыль таба. Әмма еш кына зарлана: «Боларга тик шаяру гына кирәк, эшләү юк», – ди. Олыларга да дәгъвасы бар – имеш, ул җир казып үскән, ә алар телефонда утыра.
Кышын Хәким бабайга бигрәк тә күңелсез. «Килеп йөрегез, балакайлар», – дип кабатлый ул. Әмма килгән чакта күрәләр – бабай тик ятмый: тегә, төзи, китап укый.
Гөлназ апа белән Илдар абый бервакыт өйдәге иске китаплар арасыннан бик күп романнар, тегү-чигү китаплары, аш-су журналлары тапты. Күпчелеге – элеккеге заманда модалы булган мәхәббәт романнары. Кызганып, аларны макулатурага җибәрмичә, дачага алып бардылар.
Бабай, бу китапларны күргәч, башта ачуланды:
– Бу – нинди хурлык! Боларны укып буламыни? Гөнаһ! – дип, шаккатты.
Гөлназ апа, шаяртып:
– Телисең икән, бабай, яндырам аларны, – диде.
– Яндырсаң, үзең белән бергә яндырам, – дип, бабай шаяртып йодрыгын селкеде.
Шулай итеп, Хәким бабай, боларны тиргәгәннән соң, романнарны укый башлады. Әкрен генә, берсе артыннан икенчесен «йотып» бара. Авыр сулап, теш кысып укый, әмма аерыла алмый. Бу мәхәббәт маҗаралары аны үз дөньясына алып кереп китте. Кышны күз ачып йомганчы үткәрде.
Көтелгән яз килде, әмма Хәким бабай ни өчендер орлыкка да, җир эшенә дә ашкынмады. Бакчада эш урынына, гел китап укый. Гәрчә инде март, апрель җитсә дә, ул әле дә булса романнар дөньясында.
Бер көнне пенсиясен алгач, үзе шәһәргә кибеткә барырга сорады. Бар акчасын җиңел укыла торган романнарга һәм детективларга тотты. Кайтты да янә укырга тотынды.
Шунда Илдар абый белән Гөлназ апа аңлады: дача белән хәзер алар шөгыльләнергә тиеш. Хәким бабайның бакчасы – аның яшәү мәгънәсе иде, әмма хәзер ул китаплар белән мавыккан. Алар балаларын да эшкә тарттылар, өйрәттеләр: «Бабагызга ярдәм итмәсәк, ул бөтенләй эштән читләшәчәк», – диделәр.
Бер көнне, бергә җыелып, зур машина белән тирес алып килделәр. Балаларга да көрәк тоттырдылар, үзләре дә эшкә чумды. Ә Хәким бабай? Китап тотып утыра зонтик астында.
Гөлназ апа бер мәлгә карап алды – бабай китапка караган кебек, әмма күзләре гаиләсе эшләгән якка төбәлгән. Җитмәсә, йөзендә шук елмаю – үтә дә мәкерле, серле елмаю.
Ул мизгелдә барысы да аңлашылды: бабай гомере буе эшләгән, хәзер үзенә ял вакыты тапкан. Ә якыннары аны аңлады, тыңлады – һәм моны ул җан җылылыгы белән кабул итте.
Читайте нас:
Дзен - https://dzen.ru/tatar-inform.ru
ВК - https://vk.com/tatarinform
Телеграм - https://t.me/iatatarinform
Свежие комментарии