Халык таралып беткәч, клубны ябарга җыенганда әллә каян бер төркем чегән таборы килеп керде дә, мине кино күрсәтергә сорады. Болай да нык арыган булганга каршы килеп маташтым. Ләкин чегән халкы бик чегәш бит.

Бик тә чибәр ханым, һәр бармагында ялтырап торган йөзекле кулын күрсәтеп: «Теләсә кайсын сайла – синеке! » – дип мине ымсындырды. Мотоцикл алырга хыялланып йөри идем, җае чыкканга куанып, ризалаштым. Чегән халкы, залдагы урындыкларга утырмыйча, сәхнә тирәсендәге идәнгә урнашты. Һинд киносында җыр-биюле урыннар күп була. Матур итеп киенгән чибәр чегән кызлары, фильмга кушылып, сәхнәдә күз явын алырлык биюләр башкара. Ә мин мотоциклымны күз алдына китерәм, аңа утырып авыл, басу-кырлар буенча җилдертәм...

Өченче сеанс төнге икедә тәмамланды. Нык арысам да, күз алдымдагы өр-яңа мотоцикл үземә көч биреп тора иде. Янәдән клубны ябарга җыендым. Каршымда тагын чегәннәр... https://intertat.tatar/news/kinomexanikka-kino-kursatkannar-5862665