Илзидә Госманова: Без гаиләдә 6 бала. Бер апам 13 яшендә үк авырып үлгән. Әти-әнием дә вафатлар инде, кызганыч. Әтиебез 61 яшендә үк фаҗигале төстә китеп барды. Ат йөге астында калып, минем кулларымда вафат булды. Әти пенсиягә чыгу белән ат алды. Ул ат бик дулый торган, юләр ат булды. Такта төяп, такта ярдырырга төшкәндә, ат, тыңламыйча, йөкне әти өстенә аударган…

Мин ул вакытта кияүдә идем инде (без ирем белән бер авылдан). Без төшеп җиткәндә, әти исән иде әле. Авылда фельдшеры да булмаган инде аның... Әтине күрше авылга алып төшеп киттек. Анда уколлар ясау да ярдәм итмәде, «ашыгыч ярдәм» килеп җиткәнче, минем кулларымда җан бирде… Зәп-зәңгәр күзләрен зур итеп ачып вафат булды. Аны кочаклап утыра идем ул мизгелдә. Нишләргә белмичә ачынып кычкырганнарым әле дә күңелемдә тора. Бу югалтуны бик авыр кичердем... https://intertat.tatar/news/ilzida-gosmanova-5864618