– Ә мин сине беләм! Белә-әм мин сине, – дип елмайгандай итте, эре сары тешләрен күрсәтеп. Аннан кинәт кенә Байбаковны күлмәгеннән маткып тотып алды: – Әһә, асылкош аягыннан эләкте! – дип чинап җибәрде бу бәндә. Гәүдәгә таза булса да, тавышы бик нечкә яңгырады аның.

– Таныйсыңмы мине? Таныйсың, таныйсың… Таңсылуның туганнан туган абыйсы булам мин. Менә исәп-хисап бирер көнең килде, он-талкан ясыйм хәзер мин синнән!.. – дип уңга-сулга селеккәләде ул Шәүкәтне җирдән күтәреп алып. Югалып калган Шәүкәтнең башы буталып китте, тыны буылды, күзләре атылып чыгар дәрәҗәгә килделәр. Тагын 1-2 минут кулларын ычкындырмаса теге газраил, тәки мәңгелеккә күзләрен йомар иде Байбаков. Бәхетеннән, өйлегешеп торган ирләр арага керделәр, Шәүкәтне җиргә бастырып, читкәрәк этәрделәр. Әмма кызган иде теге колга, озын кулын сузып, Шәүкәтнең борынына берне ямарга өлгерде. Шарлап кан ага башлады...

Дәвамы: https://intertat.tatar/news/min-sine-belam-karim-kara-5865395