Бу әби миннән «син әзерме» дип кат-кат сорады. Мин үземә бик ышанган идем, ризалаштым. Әби исә, кирегә юл юк дип кисәтте. Тик мин Айратны сагынып, ансыз яшәүдән тәмам гарык булдым, шуңа күрә, барына да риза идем. Ул гына минем белән булсын.

Шулай итеп сихерчедә сөйдергеч салдырып кайттым.

Беренче айда ул-бу булмады. Мин хәтта дус кызымнан Айрат белән күрешмәдеңме дип тә сорадым. Ә Айрат «больничный»да икән.
Берәр ай элек шәһәр үзәгендә эшләр буенча йөргәндә артымнан кемдер эндәште. Бу Айрат иде! Ул мине өйгә кайтарып куйды, телефон номерымны алды.

«Мин сине теге вакытта ук ошатып калдым. Тик якыннан танышырга җай гына килеп чыкмады. Менә бүген сине очратуыма бик шатмын», – диде саубуллашканда.

Менә шуннан минем өчен оҗмах башланды. Һәрхәлдә, башта шулай тоелды.
Очрашып йөреп озак та узмады, мин Айратның бик кызу канлы, юк барга да кабынып китә торган кеше булуын аңладым. Хәтта... https://intertat.tatar/news/osatyp-iorgan-egetema-soidergec-yasattym-tik-psix-bulyp-cykty-bik-ukenam-5866415