– Бергә идек, кайтмадымени? – күршесе бераз «җибәргән» иде, аягында басып тора алмый башлады. Ә үзе һаман Айсылуга якыная. – Тукта, беләм мин аның кайда икәнен. Без бергә әзрәк бәйрәм иткән идек, күрше. Что син, ачуланма инде. Бергә эшләгәнгә ничә ел, бер утырып эчкән дә юк, минсиңайтим! Шул хатабызны төзәттек. Мин кайтып киттем, алар тегендә калдылар, әйдә-әйдә, курыкма.
Ничек инде Галинур эчкән?! Аны хәмерне авызына бер дә капканы юк иде бит. Шамил белеп сөйләмидер…
Айсылу кулына тоткан тастымалын күкрәгенә ныграк кысты – шомлы әле бу, бик тә сәер...Ә үзе, Галинурны күрү теләге белән, аның артыннан атлады. Әмма алар караңгы бер аулакка килеп чыктылар. Шамил исерек булса да, көч-дәрте ташып тора – Айсылуны бер кулы белән шунда ук яткырды да тизрәк каешын чишә башлады. Аның зур гәүдәсе астында ыңгырашкан хатынның тавышы шул бакча артында гына ишетелеп калды. Ничек кенә карышса да, Айсылу бу ирне җиңә алмады.
Күзен ачканда...
ДӘВАМЫ: https://intertat.tatar/news/tozalmaslek-yaram-buldyn-golnara-xalimova-5861232
Свежие комментарии