«Ничек соң хәлләрең, Асия? Балалар дип җиде кат тирең чыга инде. Ләкин алар бераз яшәгәч, барыбер авылдан чыгып китәчәк, ә син шулай ялгызың яшәп калырсың инде», – диде Гадилә карчык.

Асия күршесенең тел төбен бик яхшы аңлады.

«Борчылып торуың өчен рәхмәт, Гадилә җиңги. Барысы да яхшы, Аллага шөкер. Борчылмагыз, балаларым мине ташламас», – диде Асия елмаеп.

Күршесе башын гына селкеп куйды. Китәргә җыенган иде, әмма кире борылды.

«Тормыш бик озын булып тоела әле сиңа, Асия, ай озын булып тоела...» – дип куйды моңсу гына.

Ул көнне Гадилә карчыкны башка күрмәде Асия, әмма әйткән сүзләре йөрәгенә уктай кадалып калды. Үзе дә көтмәгәндә, Асия елап җибәрде... https://intertat.tatar/news/yalgyz-ana-zolaixa-soltanova-5854173